Wel niet reanimeren

En zo vliegen de weken werkelijk voorbij en ben ik hier alweer bijna 4.5 maand.. Ik had een iets te druk schema de afgelopen weken. Met veel leuke tripjes en uitjes, en met drukte op het werk en heftige casuïstiek. Vandaar dat ik besloot om het deze week iets rustiger aan te doen, en eindelijk wat meer gebruik maak van mijn sport- en zwembad(zon!) abonnement. Allereerst ben ik dus weer verhuisd; daarbij werd me erg duidelijk dat ik zeker een grote tweede koffer moet aanschaffen voor ik weer terug naar NL keer.. Gelukkig was het natuurlijk lang niet zoveel als afgelopen januari maar toch, het blijft niet mijn hobby, wat je niet zou denken aangezien ik al zo vaak ben verhuisd..

Verder heb ik dus wel drukke weken op m'n werk achter de rug waarbij ik nu regelmatig hele avonden na een dagdienst ook nog in het medisch centrum zat. Gelukkig is de sfeer goed en wordt er veel gelachen. Ook blijf ik me verbazen over gebruiken en uitspraken van mijn Surinaamse collega's en de patiënten. Zo ga ik hier straks waarschijnlijk weg als een bijna godin, aangezien ik de keren al niet meer kan tellen waarin ik gezegend ben. Laatst werden mijn man en kinderen uitgebreid gezegend door een Hindoestaans vrouwtje, waarbij de verpleegkundige op de gang niet meer bijkwam van het lachen en zei dat ik ze wel eerst moest hebben voordat ze gezegend kunnen worden.. Tsja je kunt niet vroeg genoeg beginnen met zegenen toch?! Men vindt mij hier sowieso oud om nog geen kinderen te hebben, toen ik vertelde dat in NL wanneer je onder de 25 jaar een kind krijgt men vaak denkt at het een ongelukje is konden ze dat bijna niet geloven.

Verder snuift men hier een goedje wat in NL in toko's ook verkocht wordt, namelijk alcolade. Het is een groene vloeistof met een pinguïn op het flesje. Hierbij een omschrijving; "Alcolado is een "aircondition" in een fles, al meer dan 50 jaar als zodanig bekend in het hele Caribisch gebied.
Alcolado is veel meer dan enkel een cologne. Zijn mentholgeur verfrist u van hoofd tot teen." Men gebruikt het vaak door het op een zakdoek te "zetten" (ook zo'n typisch Surinaams woord haha) en er vervolgens aan te snuiven. Het is alcohol met een menthol luchtje. Indien dit niet in de buurt is, voldoet ook pure alcohol (toch, zuster SJ?!).

Men vraagt hier vaak aan je hoe het met je gaat, als wijze van begroeting. Dit is een beetje de Amerikaanse wijze, want niemand lijkt er echt in geïnteresseerd te zijn wat je antwoord vervolgens is. Wat mij wel opviel is dat de meeste mensen antwoorden met "rustig", i.p.v. goed, wat dus impliceert dat rustig iets zeer fijns is. Dat blijkt dan ook wel weer uit de snelheid waarmee dingen over het algemeen gebeuren hier. Wat hierbij wel gezegd moet worden, is dat mensen hier vaak 2 of 3 banen hebben om alles te kunnen bekostigen voor hun families (die vaak natuurlijk ook groot zijn), waarbij ik me het antwoord "rustig" i.p.v. goed ook wel weer voor kan stellen.

Enkele weken geleden vond er een reanimatietraining plaats, goed georganiseerd en fijn om de zusters zo in actie te zien. Aangezien dit onderwerp dus nu speelt, dient er ook bij iedereen een reanimatiebeleid te worden afgesproken, wat voorheen (bijna) nooit gebeurde. Dit moet nog even goed geïmplementeerd worden, maar laatst heb ik bij een patiënte een niet-reanimeren beleid afgesproken. Dit werd op het bord aangegeven met de internationale afkorting DNR (do not resuscitate). Natuurlijk kon de vraag van één van de zusters niet uitblijven; wat het betekende. Na uitleg hiervan vroeg ik haar wat zij een betere afkorting zou vinden, of hoe zij het zou benoemen. "Wel, we gaan Wel Niet Reanimeren bij de patiënt toch?" antwoordde ze (in Suriname wordt wel en niet vaak achter elkaar geplaatst met als betekenis niet dus).. Je kon me letterlijk opvegen, de Surinaamse afkorting van DNR wordt dus WNR!
Nog andere veelgebruikte en/of mooie zinnen die ik hoorde zijn zoals "ik ga niet voor je jokken", als je een zin nog net even wat gewichtiger wil maken, je praat tot iemand en niet met iemand en Surinamers spreken alle talen behalve betalen, waarbij de laatste volgens mij ook prima voor Nederlanders geldt!

Verder ben ik nog een weekendje naar Frans Guyana, een buurland geweest. Hier bleek alles veel moeilijker ad hoc te regelen te zijn dan in Su, waar je met reserveren meestal niet zo heel ver komt. Alsnog hebben we het prima naar ons zin gehad! Verder heb ik de Leo- en Ireneval in Brownsberg eindelijk mogen aanschouwen, wat wel een pittige klim weer omhoog de berg op was maar de moeite meer dan waard! En afgelopen week met de verjaardag (jaardag) van een collega naar Parabello gegaan om lekker in de hangmat te relaxen, waarbij we samen ook nog een slang van 1.5-2 meter gespot hebben! Verder komt over een kleine 2 weken keti koti eraan, het feest van de afschaffing van de slavernij, waar ik erg benieuwd naar ben.. Tot de volgende keer weer!